Güzellik

Londra'da trende 13-14 yaşında bir kız grubunun yanında seyahat ettim.

Konu erkeklerden ve okul dedikodusundan başladı ve kiloya geldi.

(Tabi ki hepsini merakla dinledim - bu yaşların muhabbetlerini dinlemek çok hoşuma gidiyor)

Bİr tanesi diğerine "ince olmayı seviyorum, tam bu yaşlarda kilo alınıyor dedi annem ve dikkat etmem lazım" dedi ve şaşkınlıktan dinlemiyor gibi görünen surat ifademde eminim bir dalgalanma oldu.

Anneye mi, bu yaşta kurulan cümlelere mi, güzellik kavramının geldiği noktaya mı neye hayret ettiğimi tam bilmiyorum ama ettim.

Sonra da güzellik kavramının kendim için değişimini düşündüm bir süre.

Eskiden "cool" maskemi daha fazla takarken bana güzel gelen bir çok şeye burun kıvırıp olması gereken gibi olmaya çalışmamdaki mide bulantım geldi aklıma.

Önce kendime kızardım, sonra utanırdım doğru olmayan bir şeye "mış gibi" yaptığım için, bu utanma öfkeye dönerdi, öfke de - şanslıysam o gün - alaycılığa.

"Kız gibi" olan şeylere "ıyy" landığımı hatırladım.

Çok sonra kadın olmanın güzelliğini görebilmeye başladım.

Zaman içerisinde güzel çiçeklerin, renklerin aslında beni ne kadar beslediğini farkettim.

Güzelliğin, doğanın içindeki yansımalarını görebilecek gözüm olduğu için şükrediyorum şu aralar.

Hayatın, etrafımdaki harika insanların güzellikleri beni büyülüyor...

Ne kadar az birbirimize "güzelsin" diyoruz diye konuşmuştuk geçende sevdiceğimle.

Sonra karşıma bu video çıktı... Basit ama harika bir fikir!

Çok etkilendim, paylaşmak istedim.

Bugün birine ne kadar güzel olduğunu söylemeye karar verdim.

Belki siz de yaparsınız.

Belki izlersiniz suratlarındaki değişimi.