Merhaba, kendinizi tanıtır mısınız?

Geçende yeni bir eğitime başladım.

Yeniden öğrenci olmak çok heyecanlandırdı beni.

İlk derste herkesten kendini tanıtmasını istedi hoca.

"Kendimi nasıl tanıtırım?" sorusuna ilk içimden zıplayan cevaplar insanların duymaktan hoşlanacağı şeyler oldu.

Eğitimim, ne kadar "akıllı olduğum"un kanıtları, işime gelince komik bir insan olabileceğimi göstererek kıvrak zekamı ortaya çıkarma küçük hesabım, gurur duyduğum işim vs. vs.

Herkes de bunlardan bahsetti neredeyse.

Ne zamandır kullandığım ve ortadan çatırdamış maskelerim artık canımı sıkıyor, onu farkettim.

Bir zamandır da biliyorum; eğitiminin, aklının, esprilerinin, işinde ne kadar iyi olduğunun "sen"i anlatmadığını ve seni sen yapan şeylerin çok daha farklı olduğunu.

Bunu hayatının bir noktasında radikal bir karar verip kalbimin sesini dinleyerek hayatımı değiştirerek öğrendim.

Neyden korktuğun, ne zaman kendini güvende hissettiğin, karanlık zamanlarda içine ışık dolduran şeylerin ne olduğu, kalbini kime ne zaman açabildiğin, sevgini hangi yolla akıttığın, paniklediğinde nerelere sardığın vs. seni sen yapan şeylerin sadece bir kısmı.

Ancak bilge bir Şaman kabilesinde yaşamadığımız için ilk derste: "Merhaba ben Rida. Tarçınlı her şeyi sever, içine girdiği her şeye tatlılık verdiği ama kilo da aldırmadığı için onu çok sadık bulurum ve tarçın bana güven verir.

Şu an burada kendim olmaya izin vermediğim ve henüz kendimi tam güvende hissetmediğim için cool görünüyor ve sizi tanımaya çalışıyorum. Bir süre sonra rahatlayınca ve salak hissetmediğimde rahatlayıp kendimi gösterme cesaretini belki bulurum" desem garip olurdu.

İçimden dedim, çok rahatladım.

Sonra eve gelip sevgilime sordum; "Senin korkuların ve hayallerin ne mesela?" diye.

Kalpler yumuşadı, açıldı, mis oldu.