Yapmak - Yap(a)mamak
Bir arkadaşım 2 sene önce Hülya Avşar'ın ne kadar cahil olduğunu söylemişti bir açıklamasından yola çıkarak.
Nedense çok rahatsız olmuştum bu yorumdan.
Bana o kadın hep cesur gelirdi. Düşünmüştüm; Türkiye gibi bir ülkede binlerce kadın arasından yıllarca televizyonda kendi şovunu yapmak, ünlü bir erkeğin poposunu elleme cüretinde bulunabilmek, kadınları spora yönlendirebilmek, sosyal sorumluluk işleri yapmak, kendi markasını çıkarmak basit ve herkesin yapabileceği şeyler miydi? Açıklamaları, konuşmaları, ilişkileri, gördüğümüz şekli ile hayatı yaşama stilinin toplamı mı bize göre "cahil" yapıyordu insanı?
Biz kimdik ki?
O günden beri kendimi her birinin "yaptığı" ya da "ürettiği" bir şeyi yıkıcı eleştirdiğimi yakaladığımda duruyorum. Reklamcılık kariyerimden kalan bir yadigar malesef başkalarının üretimini beğenmeme ve üstten bakma hakkı görme. Kendimi orada yakaladığımda aklıma Hülya Avşar geliyor.
Birilerinin "yaptığı" bir şeyi, insanın kendisi yapmadan eleştirmek ne kadar kolay.
Oturduğumuz yerde bir şey üretmeden yapılanları sadece tüketmek ve hiç bir şeyi beğenmemek kendi üretkensizliğine öfkenin bir ifadesi gibi gelmeye başladı son zamanlarda. Ne olurdu herkesin kendi kabı kadar olan üretimine saygıyla baksak? Beğenmesek ama aşağılamasak? Karşıdakinin ürettiğini desteklesek ve birbirimizi cesaretlendirsek? Başkalarının kendi içindeki ışığı kendilerince ifade etmeleri dünyaya farklı renkler saçarken biz de mükemmeli aramayı bırakıp kendi ışığımızın olduğu gibi yayılmasına izin versek? Belki o zaman bunun ne kadar büyük bir cesaret gerektirdiğini görebiliriz.
"Ben bunu yaptım" diyen her birey kendini ortaya koyabilme cesareti gösterdiği için bile selamlanmalı.
Bizi "ben bunu yaptım" demekten geri koyan sıkışıklarımız neler? Altta konuşan ses ne diyor?
Kendimizle ilgili kemikleşmiş inançlarımız neler?
Başkalarının o'su bu'sundan aynaları kendine çevirme zamanı.
Yoga çalışması sonunda eğitmenler dersi genelde "Namaste" (İçindeki ışığı selamlıyorum) diye bitirir.
Bu kavramı hayata, kendince parlayan ışıkları oldukları gibi görüp kalpten selamlayarak taşımak niyetiyle.
