Eckhart Tolle

Çok severek takip ettiğim, zor zamanlarında bilgeliğinden faydalandığım, hocam olarak gördüğüm bir kişi Eckhart Tolle.

Karşıma harika bir sözü çıktı bugün, paylaşmak istedim.

"Until you practice surrender, the spiritual dimension is something you read about, talk about, get excited about, write books about, think about, believe in — or don’t, as the case may be. It makes no difference. Not until you surrender does it become a living reality in your life.”

"Teslimiyeti uygulayana kadar, spiritüel boyut okuduğun, konuştuğun, heyecanlandığın, hakkında kitap yazdığın, düşündüğün ve inandığın bir şeydir - ya da inanmadığın. İkisinin arasında fark yoktur. Spiritüel boyut, sen teslimiyete geçtiğinde, hayatında yaşadığın bir gerçekliğe dönüşür."

Bu bana "az çoktur"u hatırlattı.

Binlerce eğitim alıp, yüzlerce kitap okuyup, onlarca workshop gezip, farklı şifacı gezip "çare bulamayan" insan yanımızın doyumsuzluğu ve aynı zamanda da konuyla ilgili üzerine gerçekten düşeni yapmayışını hatırlattı.

Yapmak ile olmak arasındaki farkı yani...

Sürekli bir bilgi edinerek ve birilerinden çare aranarak, kendi olduğun halin bir çeşit inkarına giren insan zihninin yarattığı dramlar sanki yapmak ve olmak arasındaki çizgiyi belirleyen ...

Halinden memnun olmayarak sürekli bir şeyi değiştirmeye çalışan bizlerin çaresizliğe girip gerçeğe teslim olmayışını.

Oysa Mevlana dememiş mi, "Dünle beraber gitti cancağızım, şimdi yeni şeyler söylemek lazım"

Her gün yeniden - batan güneşle kendimizi çekip ertesi günün yeni güneşiyle fikren tekrar doğmaya izin versek hayat nasıl olurdu?