Acı Beden ve Haberler

6 sene önce evimden televizyonu attığımdan beri hayatıma sakinlik geldi.

Haber ve televizyon zehirinin bedenimde yarattıklarının farkındalığı ile ilgili temeller 8 sene önce anksiyete problemleri yaşarken atılmıştı.

Daha doğrusu atılmış, sonradan görebildim. Anksiyete ile yoğrulurken haberlerdeki bir şeyler, gazete 3. sayfa haberleri beni çok tetiklerdi, terlemeye başlardım ve kendimi kötü hissederdim. Hayatımdan gazeteyi, haberi, televizyonu çıkardığımda dünyadan sandığım gibi kopmadım.

İnternetten gerekli ve güvenilir yerlerden almam gereken haberleri alıyordum, kafam rahatladı.

Aradan yıllar geçti. Hala annemin evine gittiğimde hipnotize olmuş gibi bakakalıyorum televizyona.

Enteresan geliyor başkalarının dünyasına girip kendi dünyandan kopuvermek.

Bugün

Bugün havaalanında kahvemi içerken TV'de "İsrail'in Filistin'li küçük Hamza'ya yaptığı işkence" haberi gözüme sokuldu. Tekrar tekrar köpek tarafından ısırılan Hamza'nın suratı dönüyordu televizyonda.

Sanırım aynı görüntü 89 kere baştan başladı ve izledik.

Korku hissettim içimde. Sonra öfke.

Sonra alt yazıya baktım; "İsrail Filistin'li çocuğa önce işkence etti, sonra hapise attı." yazıyordu.

Sanki İsrail devleti ve tüm bireyleri köpeğin sahibinde beden bulmuş işkence ediyormuş gibiydi cümle. Onu söylüyordu.

Şaşırdım. Durdum. Korkumu izledim ve nasıl haksızlığa öfkelendiğimi.

Ve görüntü tekrar tekrar dönerken çocuğun gözündeki korkuya tekrar tekrar baktıkça duygular içimde kabarmaya başladı. Durdum. Önüme baktım. Hayat devam ediyordu. Hamza'nın canı acıyordu ama hayat devam ediyordu. Biz ise tüm izleyenler olarak Hamza'nin acısına 5 dakika ortak olduk, sinirlendik, fikir sahibi olduk, sonuca vardık ve hayat devam etti, uçaklarımıza yol aldık. Neden korkuyu ve öfkeyi bu kadar göze sokmak? diye düşündüm. Haberlerin ve medyanin gücünü gördüm.