Bilmek vs yaşamak

Okul arkadaşlarımla okul sonrası pub'a gitmeyi çok seviyorum. Elimizde dışardan epey saçma görünen aletler oluyor, yağmur çubukları, gonglar, davullar, çanaklar. 2 gün önce gittiğimizde sadece elimizde müzik aletleri var diye barda yanında gitar duran acayip cool görünen bir amca yanımıza geldi ve bize gitar çalmak isteyip istemediğimizi sordu. Gruptan biri gitarı aldı eline, adam söyledi. Dakikalarca. O an düşündüm hiç birimiz adamın adını, hikayesini, kim olduğunu bilmiyoruz. O da bizi bilmiyor. Hala da bilmiyorum. Konuşmadık da. Konuşmaktan daha çok şey paylaştığımı hissettim göz göze şarkı söyleyip gülümserken ve çatlayan seslere gülüşürken. Sesin, titreşimin ve müziğin zihin hikayelerinden nasıl da öte olduğunu bir kere daha yaşadım. Bilmek ayrı, yaşamak ayrı oluyor bende. Tüm hücrelerim öğrendi bir kere daha konuşmanın bazen ne kadar gereksiz olduğunu.