Dikenli Yollar

Uzun zamandır kafamda bir şeylere dönüyordu, kelimeleri bekliyordum. Önce seansta biri seanslardan beklentisinin hafif çıkmak olduğunu söyledi, tamamen anlayabildim ne demek istediğini. Ama emin olamadım bu isteğinin, yani bu seçiminin sonucunun asıl gelme sebebi olan hayallerine kavuşamamak olduğunu biliyor muydu? Bunu anlamak o kadar önemli ki... Insan hayallerin neden kavuşamaz? Aslında yolunun o olmadığı için de olabilir elbette ama oyum daha çok yüzdenin bizde bittiği yönünde. Hayat gerçekten dikenli bir yol, isteyerek geldiğimiz. Bir seçim bilenen, çok engebeli olmayan, daha konforlu, basit ve biraz da sıkıcı bir yoldan gitmek. Diğer seçim ise dikenleri göze almak ve dikenlerle birlikte kendi cennetini de görebilme şansı. Hayallerine kavuşamayan insan, hayallerinin önündeki engelleri, canavarları, karanlıkları görmeden bu engelleri kaldıramaz. Şifadan "tek dokunuşla çözüm" beklentimiz de içimizde acıdan kaçan ve sorumluluk almak istemeyen taraftan geliyor zaten. Peki yolumuzu tıkayan şeyleri görmek için ne lazım? Görme niyeti, cesareti ve güvenli bir alan. Ve ruhtan gelen cesaret. "Evet bunu değiştirmek istiyorum ve görmeye hazırım" diyen özden gelen o gerçek cesaret. Hayalleri tıkayan şeylerin gözünün içine bakmak kolay değil. Yolun dikeni de burada. Kanatıyor, acıtıyor, yıllardır inanılan yalanları yalayıp yutmak kolay olmuyor. Ancak karanlığa ışık tutmak karanlığa içindeki aydınlığı hatırlatıyor. Üst baş kirlenmeden, kaslar yorulmadan arabanın lastiği değişmiyor. Bazen ilk ve en zor adım da hayallerin önündeki engelleri kaldırmak için içe bakmanın, aslında hayaller kavuşamamanın acısından daha fazla olduğunu görmek. Bu yüzden de kaçtığını kabul edebilmek. Bu durumda başa döndük, döngü kapandı. Neyi seçiyoruz?