Grup Meditasyonu

Dün evimde grup meditasyonu vardı.

15 kişi ile birlikte sessizlikte kalmak, ses çıkarmak, gülmek, durmak, düşünmek harikaydı.

İnsanın aynı dilden konuşabildiği, yargısız bir alanın içinde kendi olarak şifalandığı alanları açmak bana çok keyif veriyor.

Bunun olduğu kabile hayatı zamanları özlemim gideriliyor biraz.

Bu hayat içerisinde, bunu arkadaş ortamamımızda, sosyalleşme içerisinde yapıyoruz ama bu ne kadar sağlıklı? Sosyalleşmelerimizin ne kadarı şikayet, birbirini güncelleme, çare arama, dert anlatma ile geçiyor? Sosyalleşmelerin ne kadarında gerçekten kahkaha atılıp geyik yapılıyor, hayaller paylaşılıyor, birbirine ilham veriliyor? Sanki içerde birikmiş kova boşalmadıkça üzerimizde bir bulutla yaşıyoruz gibi geliyor bana artık.

Tam da bu yüzden, aynı amaç için bir araya gelmiş, sessizliği ve enerjiyi paylaştığımız alanların değerini her seferinde başka bir açıdan görüyorum.

Bana kendim olmama gelerek izin veren, tuttuğum alanın içerisine enerjisini katan, ortak niyette buluştuğum bütün ruhlara tüm kalbimden teşekkür ediyorum. Ruh ailem olduğunuz için çok şanslıyım.