Alışkanlıklar

Son 4 senedir üzerinde düşündüğüm ve çalıştığım şeylerden biri, bazı alışkanlıkları artık istemememize, bize artık iyi gelmemelerine ve hizmet etmediklerini bilmemize rağmen devam ettirme kafamız.

Kendi üzerimde çalışırken yolda o kadar tatlı kalıplar ve korkularla karşılaşıyorum ki...

Duygular inip çıksa da bütün hücrelerimde yaşamın renklerini hissetmek çok hoşuma gidiyor.

Bazılarında "ben bunu haketmedim"den kök ve güç alarak "inadına kendine zarar" veren minik dünyasında sıkışmış ve sıkıştıkça dünyanın merkezinde olduğu iluzyonuna daha da giren ve kendini sıkıştığı alanın merkezine koyarak büyük sanan tarafım ortaya çıktı.

Tanışmak keyifliydi.

Bazılarında ise "'Yeni' daha korkutucu ama en iyisi ben eskisinde kalayım, bana iyi gelmese de risk alacak cesaretim yok, korkuyorum" tarafım çıktı. Kendini sabote etmenin bu yüzünü ve uzun zamandır anlamaya çalıştığım intihar bombacılığının kafasını bu kadar net görmek şaşırtıcıydı.

Gerçekleri görebilme niyetini bir kere ortaya koyduktan sonra bütün evrenin insana yardım etmesi de şu an benim için gerçek aşk.

Kendi kendine yaşanabilen aşk.

Şu an çalan şarkı da girmek istedi yazıya.