Düz mantik vs. kalp aklı

Bu sabah düz mantığın bize nasıl kendi kuyruğumuzu kovalattığını düşündüm.

Ben ne zaman düz mantıkla bir şey halletmeye çalışsam süreç içerisinde kalakalıyorum.

Çünkü düz mantığımı kullanarak bulduğum ve doğru bildiğimi sandığım yollar artık çoğu zaman işe yaramıyor...

Son zamanlarda bu kadar çok panik/anksiyete problemlerinin ve alkol/uyuşturucu bağımlılıklarının artmasının bir sebebi olarak da bunu gözlemliyorum.

İnsanlığın düz mantıkla, kendini dinlemeden koşturması devri arıza vermeye ise son hızla devam ediyor.

Alıştığımız anne babalarımızın devrindeki "göm/yok varsay" devri kapanmış gibi. Enerjiler değişti, dünya değişti.

Devir düz mantıkla varılmaya çalışılan ve saatlerce karşılıklı dert mastürbasyonu yapılacak devir değil, kalbi dinleyip kendi sessizliğinde kalarak cesaret toplama ve harekete geçme devri. Beden ve zihin artık kendini duyurmaya çalışmaktan yorgun sanki.

Biz ise düz mantıkla hala akıl yoluyla bir şeyleri çözme, kumu temizleme peşindeyiz.

Mevlana'dan gelsin.

Güzel sessizlikler. Güzel aşk halleri.

"Akıl bütün gidilecek yolları bilse bile,

gene aşk yolunu bilemez,

şaşırır kalır."